KAZIMIERZ NAD WISŁĄ

Zamiera Wisła
Zwinięta leży w piasku, znikł
Brzeg, stromo pnąca się ścieżka
W wąwozie samotny powstaniec.
Oddycha jeszcze źdźbło, kropla
Która toczy się po liściu
Ciepły ślad ręki, zamknięta powieka
Płótno w ogrodzie, szklany płomyk
I nic, co jest nie do opisania
Nie zostanie poczęte.
 
Bowiem Dolina
Jest cała z żaru zielonego światła
W granicach owadów
Gdzie grają w języczkach klarnety
Na rynku zaś, za murem Fary
Na cienkich drucikach zaspy
Jak zlutowane kamertony, które
Zbudował miejscowy cieśla.
 
Tutaj - mówiłeś
Zwierzęta z lusterek
Tutaj zima nigdy
Nie przychodzi, gdyż zimą
Zsiada z sań Kasztelan.
 
Więc wszystko się już spełniło
Został ciężki krok i ciemność Wieży
Pochodnie na rzece i skrzyp łodzi -
Tło jest już niepotrzebne.
 

czerwiec 1994

Błotniak z Bronnej Góry

                                           
"ZIELONE WNĘTRZE" - olej

malował Błotniak z Bronnej Góry